พระคาถามหาทิพย์มนต์บทใหญ่นี้ เป็นพระคาถาโบราณใช้ในคราวดวงชะตาตก สาธยายเพื่อพ้นเคราะห์กรรม สาธยายเพื่อขจัดอุปสรรคภยันอันตราย ป้องกันภัยพิบัติอันเกิดแต่ดาวนพพระเคราะห์ ป้องกันภัยพิบัติอันเกิดแต่ฤกษ์ทั้ง ๒๗ นักขัตฤกษ์ พร่ำสวดเพื่อความเป็นมงคลชัย ขจัดสิ้นเสนียดจัญไร อัปมงคล อวมงคลทั้งปวงในพระคาถานี้จะกล่าวถึง ชัยมงคลต่างๆ กล่าวถึงพระอรหันต์ ๘ ทิศ มีการสอดแทรกบทสวดต่างๆลงไปทั้งสุริยาสูตร จันทิมาสูตร อันสาธยายถึงพระพุทธเจ้าโปรดอสุริทราหู เพื่อช่วยขจัดภยันตรายแก่พระอาทิตย์และพระจันทร์ มีการกล่าวถึงตำนานดวงดาวประจำนักขัตฤกษ์ทั้งหลาย และบทที่เป็นบ่อเกิดแห่งความสำเร็จในสิทธิทั้งหลาย
ขึ้นคาถาชุมนุมเทวดา
๐สะมันตา จักกะวาเฬสุ อัตรา คัจฉันตุ เทวะตา
สัทธัมมัง มุนิราชัสสะ สุณันตุ สัคคะโมกขะทัง
๐ ผะริตะวานะ เมตตัง สะเมตตา ภะทันตา
อะวิกขิตตะจิตตา ปะริตัง ภะณันตุ
สัคเค กาเม จะ รูเป คิริสิขะระตะเฏ จันตะลิกเข วิมาเน
ทีเปรัฏเฐ จะ คาเม ตะรุวะนะคะหะเน เคหะวัตถุมหิ เขตเต
ภุมมา จายันตุ เทวา ชะละถะละวิสะเม ยักขะคันธัพพะนาคา
ติฏฐันตา สันติเก ยังมุนิวะระวะจะนัง สาธะโวเม สุณันตุฯ
ธัมมัสสะวะนะกาโล อะยัมภะทันตา
ธัมมัสสะวะนะกาโล อะยัมภะทันตา
ธัมมัสสะวะนะกาโล อะยัมภะทันตาฯ
บทนมัสการพระรัตนตรัย พุทธคุณ ธรรมคุณ สังฆคุณ
นะโม ตัสสะ ภะคะวะโต อะระหะโต สัมมา สัมพุทธัสสะ
นะโม ตัสสะ ภะคะวะโต อะระหะโต สัมมา สัมพุทธัสสะ
นะโม ตัสสะ ภะคะวะโต อะระหะโต สัมมา สัมพุทธัสสะ
อิติปิโส ภะคะวา อะระหัง สัมมาสัมพุทโธ
วิชาจะระณะสัมปันโน สุคะโต โลกะวิทู อนุตตะโร
ปุริสะธัมมะสาระถิ สัตถาเทวมนุสสานัง พุทโธภะคะวาติฯ
สวากขาโต ภะคะวะตาธัมโม สันทิฏฐิโก
อะกาลิโก เอหิปัสสิโก โอปะนะยิโก
ปัจจัตตังเวทิตัพโพ วิญญูหิติฯ
สุปะฏิปันโน ภะคะวะโต สาวะกะสังโฆ
อุชุปะฏิปันโน ภะคะวะโต สาวะกะสังโฆ
ญายะปะฏิปันโน ภะคะวะโต สาวะกะสังโฆ
สามีจิปะฏิปันโน ภะคะวะโต สาวะกะสังโฆ
ยะทิทังจัตตาริ ปุริสะยุคานิ อัฏฐะปุริสะปุคคะลา
เอสะ ภะคะวะโต สาวะกะสังโฆ อาหุเนยโย
ปาหุเนยโย ทักขิเนยโย อัญชะลีกะระณีโย
อะนุตตะรัง ปุญญักเขตตัง โลกัสสาติฯ
พระคาถาถามหาทิพย์มนต์ จากยอดพระกัณฑ์ไตรปิฎก (เป็นสาวัง)
อินทะสาวัง มหาอินทะสาวัง
พรหมมะสาวัง มหาพรหมมะสาวัง
จักกะวัตติสาวัง มหาจักกะวัตติสาวัง
เทวาสาวัง มหาเทวาสาวัง
อิสีสาวัง มหาอิสีสาวัง
มุนีสาวัง มหามุนีสาวัง
สัปปุริสะสาวัง มหาสัปปุริสะสาวัง
พุทธะสาวัง ปัจเจกะพุทธะสาวัง
อะระหัตตะสาวัง สัพพะสิทธิวิชชาธะรานังสาวัง
สัพพะโลกาอิริยานังสาวัง เอเตนะ สัจเจนะ สุวัตถิ โหนตุ
สาวังคุณัง วะชะพะลัง เตชัง วิริยัง สิทธิกัมมัง
ธัมมังสัจจัง นิพพานัง โมกขัง คุยหะกัง ทานัง สีลัง
ปัญญานิกขัง ปุญญัง ภาคะยัง ยะสัง ตัปปัง สุขัง
สิริรูปัง จะตุวีสะติเทสะนัง เอเตนะ สัจเจนะ สุวัตถิ โหนตุ
หุลู หุลู หุลู สวาหายะ ฯ
คาถามหาทิพย์มนต์บทใหญ่
ชะยะ ชะยะ ปัฐฐะวีสัพพัง ชะยะสัตถา ระหะตะปัง
ชะยะ ชะยะ ปัจเจกะสัมพุทธัง ชะยะอิสิ มะเหสสุรัง
อินโท จะ เวนะเตยโย จะ กุเวโร วะรุโณปิ จะ
อัคคิ วาโย ปะชุณโณ จะ กุเวโร จะตุโลกะปาละโก
ชะยะ ชะยะ หะโรหะริเทวา ชะยะพรหมา ธะตะรัฏฐะกัง
ชะยะ ชะยะ นาโค วิรุฬหะโก วิรูปักโข จันทิมา ระวิ
อัฏฐาระสะ มะหาเทวา สิทธิตาปะสะอาทะโย
อะสีติ สาวะกาสัพเพ ชะยะลาภา ภะวันตุ เต
ชะยะ ชะยะ ธัมโม จะ สังโฆ จะ ทะสะ ปาโล จะ เชยยะกัง
เอเตนะ ชะยะสิทธิเตเชนะ ชะยะโสตถี ภะวันตุ เต
อัฏฐาธิกะสะตัง ยัสสะ มังคะลัง จะระณัทวะเย
จักกะลักขะณะสัมปันนัง นะเมตัง โลกะนายะกัง
อิมินา มังคะละเตเชนะ สัพพะสัตตะ หิเตสิโน
เอเตนะ มังคะละเตเชนะ ชะยะโสตถี ภะวันตุ เต
เอเตนะ มังคะละเตเชนะ มะมัง รักขันตุ สัพพะทา
เอเตนะ มังคะละเตเชนะ สัพพะสิทธี ภะวันตุ เต
เอเตนะ มังคะละเตเชนะ สัพพะสิทธี ภะวันตุ เต
สัพพะสัตรุ วิธังเสนตุ สัพพะโสตถี ภะวันตุ เต
อายันตุโภนโต อิธะ ทานะสีลา เนกขัมมะปัญญาวิริยัญจะขันตี
สัจจาธิฏฐานา สะหะ เมตตุเปกขา ยุทธายะโว คัณหะถะอาวุธานิ
ปาระมิโย วิทิตวานะ โพธิสัตตัสสะ สันติกัง
เกสะระราชา วะ อาคัญฉุง โพธิสัตตัสสะ สันติกัง
มะยัง ปาระมิตา โยธา จะระเณนะ ตะยาภะตา
อัชชะ ทัสสามะ เต จีรัง ชะยะภัททัง นะมัตถุ เต
ชะยันโต โพธิยา มูเล สักยานัง นันทิวัฑฒะโน
เอวัง ตะวัง วิชะโย โหหิ ชะยัสสุ ชะยะมังคะเล
พุทโธ จะ มัชฌิโม เสฏโฐ สารีปุตโต จะ ทักขิเณ
ปัจฉิเม ปิจะ อานันโท อุตตะเร โมคคัลลานะโก
โกณฑัญโญ ปุระภาเค จะ พายัพเพ จะ คะวัมปะติ
อุปาลี หะระติฏฐาเน อาคะเณยเย จะ กัสสะโป
ราหุโล เจวะ อิสาเณ สัพเพเต พุทธะมังคะลา
โย ญัตวา ปูชิโต โลเก นิททุกโข นิรุปัททะโว
มะหาเทโว มะหาเตโช ชะยะโสตถี ภะวันตุ เต
ปะทุมุตตะโร จะ ปุระพายัง อาคะเณยเย จะ เรวัตโต
ทักขิเณ กัสสะโป พุทโธ หะระติเย สุมังคะโล
ปัจฉิเม พุทธะสิขี จะ พายัพเพ จะ เมธังกะโร
อุตตะเร สากยะมุนี เจวะ อิสาเณ สะระณังกะโร
ปะฐะวิยัง กักกุสันโธ อากาเส จะ ทีปังกะโร
เอเต ทะสะทิสา พุทธา ราชะธัมมัสสะ ปูชิตา
นัตถิ โรคะภะยัง โสกัง เขมัง สัมปัตติทายะกัง
ทุกขะโรคะภะยัง นัตถิ สัพพะสัตรู วิธังเสนตุ
เตสัญญาเณนะ สีเลนะ สังยะเมนะ ทะเมนะ จะ
เตปิ ตัง อะนุรักขันตุ อาโรคะเยนะ สุเขนะ จะ
อะนาคะตัสสะ พุทธัสสะ เมตเตยยัสสะ ยะสัสสิโน
มะหาเทโว มะหาเตโช สัพพะโสตถี ภะวันตุ เต
นะโม เต พุทธะวีรัตถุ วิปปะมุตโตสิ สัพพะธิ
สัพพาธะ ปะฏิปันโนสะมิ ตัสสะ เม สะระณัง ภะวะ
ตะถาคะตัง อะระหันตัง จันทิมา สะระณัง คะโต
ราหุ จันทัง ปะมุญจัสสุ พุทธา โลกานุกัมปะกา
กินนุ สันตะระมาโน วะ ราหุ จันทัง ปะมุญจะสิ
สังวิคครูโป อาคัมมะ กินนุ ภีโต วะ ติฏฐะสีติ
สัตตะธา เม ผะเล มุทธา ชีวันโต นะ สุขัง ละเภ
พุทธะคาถาภีคีโตมหิ โน เจ มุญเจยยะ จันทิมันติ
นะโม เต พุทธะวีรัตถุ วิปปะมุตโตสิ สัพพะธิ
สัมพาธะปฏิปันโนสมิ ตัสสะ เม สะระณัง ภะวะ
ตะถาคะตัง อะระหันตัง สุริโย สะระณัง คะโต
ราหุ สุริยัง ปะมุญจัสสุ พุทธา โลกานุกัมปะกา
โย อันธะกาเร ตะมะสี ปะภังกะโร เวโรจะโน
มัณฑะลิ อุคคะเตโช มา ราหุ คิลิ จะรัง อันตะลิกเข
ปะชัง มะมะ ราหุ ปะมุญจะ สุริยันติ
กินนุ สันตะระมาโน วะ ราหุ สุริยัง ปะมุญจะสิ
สังวิคครูโป อาคัมมะ กินนุ ภีโต วะ ติฏฐะสีติ
สัตตะธา เม ผะเล มุทธา ชีวันโต นะ สุขัง ละเภ
พุทธะคาถาภิคีโตมหิ โน เจ มุญเจยยะ สุริยันติ
นะโมพุทธัสสะ นะโมธัมมัสสะ นะโมสังฆัสสะ
เสยยะถีทัง หุลู หุลู หุลู สวาหายะ
เหฏฐิมา จะ อุปะริมา จะ วิตถาริกา จะ ติริยัญ จะ
สัพเพ สัตตา สัพเพ ปาณา สัพเพ ภูตา สัพเพ ปุคคะลา
สัพเพ อัตตะ ภาวะปะริยาปันนา สัพเพ อิตถิโย สัพเพ ปุริสา
สัพเพ อะริยา สัพเพ อะนะริยา สัพเพ เทวา สัพเพ มะนุสสา
สัพเพ วินิปาติกา สะจิตตะกา อะจิตตะกา สะชีวิกา
สัพเพ อะเวรา โหนตุ อัพยาปัชฌา โหนตุ อะนีฆา โหนตุ
ทีฆายุกา โหนตุ อะโรคา โหนตุ
สัมปัตตี สะมิชฌันตุ สุขัง อัตตานัง ปะริหะรันตุ
สัพเพ มัง รักขันตุ จุปัททะวา * (
ชะลัฏฐา วา ถะลัฏฐา วา อากาโสปิจะ อันตะลิกเข
ปัพพะตัฏฐา สะมุททา จะ รักขันติ จะ ละตาสิโน
เตปิ ตัง อะนุรักขันตุ อาโรคะเยนะ สุเขนะ จะ
สุริยัง จันทะอังคารัง พุธพฤหัสสะปะติฏฐิตา
สุกระโสระราหูเกโส นะวัคระหา จะ สัพพะโส
เตสัง พะเลนะ เตเชนะ อะนุภาเวนะ เตนะ จะ
เตปิ ตัง อะนุรักขันตุ อาโรคะเยนะ สุเขนะ จะ
เจตระวิสาขะเชฏเฐ จะ อาสาเธ สะวะเน ตะถา
ภัททะปะเท จะ อาสุชเช กัตติเก มิคะสะริเก
ปุสเส มาเฆ ผัคคุเณ จะ โลกัง ปาเลนติ ธัมมะตา
เอเต ทะวาทะสะ จะ มาเส อานุภาเวนะ มหาภูเต
เตปิ ตัง อะนุรักขันตุ อาโรคเยนะ สุเขนะ จะ
มูสิโก อุสะโภ พะยัคโฆ สะโส นาโค จะ สัปปะโก
อัสโส เมณโฑ กะปิ เจวะ กุกกุโฏ สุวานะสุกะโร
เอเต ทะวาทะสะ นักขัตตา โลกัง ปาเลนติ ธัมมะตา
เตปิ ตัง อะนุรักขันตุ อะโรคเยนะ สุเขนะ จะ
อัสสะยุโช ภะระณี จะ กัตติกา โรหิณีปิจะ
มิคะสิรัญจะ อัทรัญจะ ปุนัพพะสุ ปุสสาปิจะ
อะสิเลโส จะ มาโฆ จะ ปุพพา จะ ผัคคุณี ตะถา
อุตตะระผัคคุณี เจวะ หัตถะจิตตา จะ สาติ จะ
วิสาขะนุราธะเชฏฐะ มูละ ปุพพุตตะ ระสาฬหะกา
เอกาวีสะติ นักขัตตา ปะภายันติ ทิเน ทิเน
เมสสะ พะฤสะภะเมถุนา กะระกะฏา สีหะ กัญญะกา
ตุละพิจิกะธะนูเจวะ มังกะรากุมภะมินนะกา
เอเต ทวาทะสะ จะ ราสี อานุภาเวนะ เตนะ จะ
เตปิตัง อะนุรักขันตุ อาโรคเยนะ สุเขนะ จะ
มา ขโย มา วะโย มัยหัง มา จะ โกจิ อุปัททะโว
ระตะนานิ จะ วะสันติ โชติกัสส ยะถาฆะเร
มา ขะโย มา วะโย มัยหัง มา จะ โกจิ อุปัททะโว
กาญจะนานิ จะ วัสสันตุ เมณฑะกัสสะ ยะถา ฆะเร
มา ขะโย มา วะโย มัยหัง มา จะ โกจิ อุปัททะโว
ธะนะสารานิ ปะวัสสันตุ ธะนัญชะยัสสะ ยะถา ฆเร
มา ขะโย มา วะโย มัยหัง มา จะโกจิ อุปัททะโว
ธะนะสารานิ ปะวัสสันตุ อุคคะตัสสะ ยะถา ฆะเร
มา ขะโย มา วะโย มัยหัง มา จะ โกจิ อุปัททะโว
กาญจะนาชัลละสังกาเส โชติกัสสะ ยะถา ฆะเร
มา ขะโย มา วะโย มัยหัง มา จะ โกจิ อุปัททะโว
สัพพะธะนานิ ปะวัสสันตุ จิตตะกัสสะ ยะถา ฆะเร
มา ขะโย มา วะโย มัยหัง มา จะ โกจิ อุปัททะโว
กะหาปะณานิ ปะวัสสันตุ เมณฑะกัสสะ ยะถา ฆะเร
อักขะรัสสาริ นามะ อิสิ หิมะวันเต วะสิ ตะทา
สิทธิวิชชะธะรา สัพเพ เทวานัง ปูชิตา สะทา
พุทธา ปัจเจกะพุทธา จะ อะระหันตา อินทะเทวะตา
พรหมะอิสิมุนิ เจวะ ทะวาทะสะ รักขันติ
สะทา สิทธิวิชชาธะรา สัพเพ ทะวาทะสะ รักขันติ สะทา
เย สัทธะจิตตา สะมาทานา มะนุสสะปูชิตา สะทา
พุทธะสาวัง คุณัง วิชชัง พะละเตชัญจะ วิริยัง
สิทธิกัมมะธัมมะสัจจัง นิพพานัง โมกขะคุยหะกัง
ทานัง สีลัญ จะ ปัญญา จะ นิกขะมะปุญญัง ภาคะยัง ตังปะ
ยะสัง สุขัง สิริ รูปัง จะตุวีสะติ เทสะนา
เอตา โสฬะสะ ธัมมา พุทธา-เทวา สะรันติ จะ
ปัจเจกะอะระหันตา จะ อินทา เทวา สะพรัหมะกา
อิสิ มุนิ จะ ราชาโน ปุริโส จะ วิชชาธรา
สัพเพ โลกาธิปะติเทวา โสฬะสะภะวะพรหมุนา
อะหะโย จะ สัปปา เจวะ อัสโส เมณโฑ จะ กุกกุโฏ
โคมะหิงสา ตถา หะตา ติรัจฉานาคะกัณฐะกา
กูโป ปะปาโต โสพโภ จะ อุภะโต ภะคะวะโต ปิจะ
ภัตโต วัสสะตุ ราชา จะ โจรโก อัคคะโปตะโก
สัสสะ มารา นาโค จะ คะรุโฬ สุวะกินนะโร
มะหะโต เทวะเทโว จะ กุเวโร มนุสโสปิจะ
อะมะนุสโส จะ ยักโข จะ มะหายักโข จะ รักขะโส
มะหานาโค ปิสาเจวะ มัคโค กุมภัณฑะโกปิจะ
สิทธิวิชชาธะรา สัพเพ เสมหัง ปิตัญจะวายุกัง
อุปะกายะนิปาตัญจะ สัพเพ จะ ปิยะมิตตะโก
สัพเพ สัตตา จะ ยักขา จะ เมตตะจิตตา สะทา ภะเว
เอกะปัญญา จะ สัพเพเต สัพเพ รักขันตุ ตัง สะทา
อะหัง ลาภัง จะ ลาภานัง สักกาโร ปูชิโต สะทา
สัพเพ เทวา มนุสสา จะ ปิยา รักขันตุ มัง สะทา
คามัง เทสัญจะ นะคะรัง นะที ภูมิ จะ ปัพพะตัง
วะนะสะมุททะมัฏฐานัง สัพเพ รักขันตุ ตัง สะทา
สิทธิพุทธา สิทธิธัมมา สิทธิสังฆา จะ อุตตะมา
สิทธิอัฏฐาระสะ มะหาเทวา จะตุโลกะปาลา จะ เทวะตา
สิทธิปัจเจกะ สัมพุทธา สิทธิสัพพัญญุ สาวะกา
สิทธิราโม สิทธิเทวา สิทธิยักโข จะ รักขะโส
สิทธิวิชชาธะรา สัพเพ สิทธิอิสิ มเหสสุรา
สิทธิปัพพะตะ เทวานัง สิทธิการะณะ เทวะตา
สิทธิปาสาทะ เทวานัง สิทธิเจติยะเทวะตา
สิทธิโพธิรุกขะ เทวะตา สิทธิสรีระธาตุโย
พุทธะรูปัญจะ สัพเพสัง สัพพะรูปัญ จะ เทวะตา
สิทธิติณณัง จะ รุกขานัง วะสิยา ฆะระ เทวะตา
สิทธิชะละถะ ละตา จะ สิทธิอากาสะ เทวะตา
สิทธิมุนี จะ ราชาโน สิทธิปุริสะ ลักขะโณ
สิทธิภุมมัฏฐะ เทวะตา สิทธิกัมมะ พะลัง วะรัง
สิทธิปาทา อะปาทะ จะ สิทธิปาทา จะ ตุปาทะกา
พหูปาทา จะ สัตตา จะ สิทธิปักขา จะ วายุกัง
เอเตนะ สิทธิเตเชนะ ชะยะโสตถี ภะวันตุ เต
เอเตนะ สิทธิเตเชนะ มะมัง รักขันตุ สัพพะทา
เอเตนะ สิทธิเตเชนะ สัพพะสิทธี ภะวันตุ เต
สัพพะสัตรู วิธังเสนตุ สัพพะโสตถี ภะวันตุ เต
โยสังคามัง วะ คัจฉันโต สะรันโต ทิพพะมันตระกัง
ชะยะพะลัง สุขัง ลาภัง สัพพะสัตรู วิธังเสนตุ
ปุตตะกามา สัพเพ ปุตตัง ธะนะกามา สัพเพ ธะนัง
อะธิการัง ละ เภยยาหัง ปุริโส ปัณฑิโตปิ จะ
ราชาอิตถี จะ เสฏฐี จะ ปุริโส ปัณฑิโตปิ จะ
สีโห พะยัคโฆ วะราโห จะ อัสสะ เมณโฑ จะ สุกโร
โคมหิงสา ตะถา หัตถี ติรัจฉา นานุกัณฐกา
สัพเพ สัตรู อัญญะโลหัง ตามพะกัง สัพพะติปุกัง
อัตถิ อัญเญ จะ กุรุเต จักรานักขาปะริสะกัง
โก ชะโน ทัณฑะนาสายะ สัณหัง อัคคิ จะ วายุกัง
ขัคคะเสลัญจะ มัตติกัง ยันตะระภาสา นะสาตระกัง
อัญเญ จะ ตุมหากัง กัตวา มันตะระมายา นิโยชิตัง
เอเตนะ สิทธิเตเชนะ มะมัง รักขันตุ สัพพะทา
เอเตนะ สิทธิเตเชนะ สัพพะสิทธี ภะวันตุ เต
ทุกขะ โรคะภะยัง เวรา โสกาสัตตุ จุปัททะวา
อันตะรายานิ อะเนกานิ วินัสสันตุ จะ เตชะสา
เชยยะสิทธิ ธะนัง ลาภัง โสตถิ ภาคะยัง สุขัง พะลัง
สิริ อายุ จะ วัณโณ จะ โภคัง วุฑฒี จะ ยะสะวา
โหมิ สัพพะทา สะวาหายะฯ
ฯลฯ มหาทิพพะมันตัง นิฏฐิตัง ฯลฯ
montra9mahawed.wordpress.com
--------------------------------------------------------------------------------------------------
ย่อมาจากบทสวด “มหาสาวัง”
อินทะสาวัง มหาอินทะสาวัง พรหมมะสาวัง มหาพรหมมะสาวัง จักกะวัตติสาวัง มหาจักกะวัตติสาวัง เทวาสาวัง มหาเทวาสาวัง อิสีสาวัง มหาอิสีสาวัง มุนีสาวัง มหามุนีสาวัง สัปปุริสะสาวัง มหาสัปปุริสะสาวัง พุทธะสาวัง ปัจเจกะพุทธะสาวัง อะระหัตตะสาวัง สัพพะสิทธิวิชชาธะรานังสาวัง สัพพะโลกาอิริยานังสาวัง เอเตนะ สัจเจนะ สุวัตถิ โหนตุ
สาวังคุณัง วะชะพะลัง เตชัง วิริยัง สิทธิกัมมัง ธัมมังสัจจัง นิพพานัง โมกขัง คุยหะกัง ทานัง สีลัง ปัญญานิกขัง ปุญญัง ภาคะยัง ยะสัง ตัปปัง สุขัง สิริรูปัง จะตุวีสะติเทสะนัง เอเตนะ สัจเจนะ สุวัตถิ โหนตุ หุลู หุลู หุลู สวาหายะ ฯ
(พระคาถามหาทิพยมนต์นี้แต่เดิมเป็นบทสวดมนต์ที่เก่าแก่โบราณมาก ย่อมาจากบทสวด “มหาสาวัง” อันทรงอานุภาพและมีความศักดิ์สิทธิ์มากใช้สวดในพระราชพิธีเพื่อเป็นสิริมงคลมาแต่ครั้งสมัยกรุงสุโขทัยเป็นราชธานี ใช้สวดสมโภชองค์พระพุทธรูปและอัญเชิญสิ่งศักดิ์สิทธิ์ ตั้งแต่ อินทะ กำลังแห่งพระอินทร์ พรหมมะ กำลังแห่งท้าวมหาพรหม จักกะวัตติ กำลังแห่งพระมหาจักรพรรดิ เทวา กำลังแห่งทวยเทพ อิสี ตบะญาณแห่งพระฤาษี มุนี คุณวิเศษแห่งพระมุนี สัปปุริสะ ความดีแห่งสัปบุรุษคนดีทั้งหลาย และ พุทธะ ปัจเจกะพุทธะ อะระหัตตะ คือ บารมีแห่งคุณพระพุทธเจ้าทั้งหลาย รวมถึงพระปัจเจกพุทธเจ้าและพระอรหันต์เจ้าทั้งหลาย ที่ทรงไว้ซึ่งวิชชาและความสำเร็จอันเป็นไปในโลกทั้งหลายโดยไม่มีความขัดข้อง ด้วยการกล่าวคำสัตย์นี้ ขอความสวัสดีจงมีแก่ข้าพเจ้า ส่วนท่อนที่สองจะกล่าวถึงอานิสงส์คุณแห่งการบำเพ็ญบารมีว่าจะนำมาซึ่งพลัง เดช ความสำเร็จทั้งทางโลกและทางธรรม และด้วยการให้ทาน รักษาศีล เจริญภาวนามยปัญญาจะอำนวยผลให้ถึงพระนิพพานความหลุดพ้น และผลบุญที่ได้ยังนำมาซึ่งยศ ตบะ ความสุขและรูปร่างอันดีงามสมบูรณ์พร้อม จะตุวีสะติเทสะนัง เป็นคำย่อจากคัมภีร์พระอภิธรรมทั้งยี่สิบสี่บท ถือเป็นหัวใจสำคัญแห่งคำสอนของพระพุทธเจ้า หุลู หุลู หุลู สวาหายะ เป็นคาถาโบราณของพระฤาษี เพื่อเปิดจักระและลมปราณซึ่งพระคาถามหาทิพยมนต์นี้โบราณาจารย์ได้ย่นย่อ และ เรียบเรียงมาจากพระไตรปิฎก จึงเป็นบทสวดมนต์ที่สำคัญมาก ในคัมภีร์พระเวทย์โบราณของไทยบอกอานิสงส์ไว้เพียงว่า ไว้สวดเพื่อเสริมกำลังของธาตุในร่างกาย ช่วยปรับสภาพร่างกาย แก้อาการเจ็บป่วย ป้องกันและบรรเทาโรคภัยไข้เจ็บได้ แต่ความจริงแล้วยังมีอานิสงส์และอานุภาพมากมายยิ่งนัก และ บทสวดนี้ยังได้บรรจุลงไว้ในบทยอดพระกัณฑ์ไตรปิฎกอันเป็นบทสวดมนต์ที่สำคัญมาแต่ครั้งโบราณอีกด้วย สันนิษฐานว่าแต่งโดยคณะพระอรหันต์ผู้ทรงฤทธิ์อภิญญาในคราวสังคายนาพระไตรปิฎกครั้งที่ ๓ สมัยพระเจ้าอโศกมหาราชแห่งอินเดีย)และมหาทิพยมนต์นี้ปรากฏในจัมเปยยชาดกด้วยครับ
สาวังคุณัง วะชะพะลัง เตชัง วิริยัง สิทธิกัมมัง ธัมมังสัจจัง นิพพานัง โมกขัง คุยหะกัง ทานัง สีลัง ปัญญานิกขัง ปุญญัง ภาคะยัง ยะสัง ตัปปัง สุขัง สิริรูปัง จะตุวีสะติเทสะนัง เอเตนะ สัจเจนะ สุวัตถิ โหนตุ หุลู หุลู หุลู สวาหายะ ฯ
(พระคาถามหาทิพยมนต์นี้แต่เดิมเป็นบทสวดมนต์ที่เก่าแก่โบราณมาก ย่อมาจากบทสวด “มหาสาวัง” อันทรงอานุภาพและมีความศักดิ์สิทธิ์มากใช้สวดในพระราชพิธีเพื่อเป็นสิริมงคลมาแต่ครั้งสมัยกรุงสุโขทัยเป็นราชธานี ใช้สวดสมโภชองค์พระพุทธรูปและอัญเชิญสิ่งศักดิ์สิทธิ์ ตั้งแต่ อินทะ กำลังแห่งพระอินทร์ พรหมมะ กำลังแห่งท้าวมหาพรหม จักกะวัตติ กำลังแห่งพระมหาจักรพรรดิ เทวา กำลังแห่งทวยเทพ อิสี ตบะญาณแห่งพระฤาษี มุนี คุณวิเศษแห่งพระมุนี สัปปุริสะ ความดีแห่งสัปบุรุษคนดีทั้งหลาย และ พุทธะ ปัจเจกะพุทธะ อะระหัตตะ คือ บารมีแห่งคุณพระพุทธเจ้าทั้งหลาย รวมถึงพระปัจเจกพุทธเจ้าและพระอรหันต์เจ้าทั้งหลาย ที่ทรงไว้ซึ่งวิชชาและความสำเร็จอันเป็นไปในโลกทั้งหลายโดยไม่มีความขัดข้อง ด้วยการกล่าวคำสัตย์นี้ ขอความสวัสดีจงมีแก่ข้าพเจ้า ส่วนท่อนที่สองจะกล่าวถึงอานิสงส์คุณแห่งการบำเพ็ญบารมีว่าจะนำมาซึ่งพลัง เดช ความสำเร็จทั้งทางโลกและทางธรรม และด้วยการให้ทาน รักษาศีล เจริญภาวนามยปัญญาจะอำนวยผลให้ถึงพระนิพพานความหลุดพ้น และผลบุญที่ได้ยังนำมาซึ่งยศ ตบะ ความสุขและรูปร่างอันดีงามสมบูรณ์พร้อม จะตุวีสะติเทสะนัง เป็นคำย่อจากคัมภีร์พระอภิธรรมทั้งยี่สิบสี่บท ถือเป็นหัวใจสำคัญแห่งคำสอนของพระพุทธเจ้า หุลู หุลู หุลู สวาหายะ เป็นคาถาโบราณของพระฤาษี เพื่อเปิดจักระและลมปราณซึ่งพระคาถามหาทิพยมนต์นี้โบราณาจารย์ได้ย่นย่อ และ เรียบเรียงมาจากพระไตรปิฎก จึงเป็นบทสวดมนต์ที่สำคัญมาก ในคัมภีร์พระเวทย์โบราณของไทยบอกอานิสงส์ไว้เพียงว่า ไว้สวดเพื่อเสริมกำลังของธาตุในร่างกาย ช่วยปรับสภาพร่างกาย แก้อาการเจ็บป่วย ป้องกันและบรรเทาโรคภัยไข้เจ็บได้ แต่ความจริงแล้วยังมีอานิสงส์และอานุภาพมากมายยิ่งนัก และ บทสวดนี้ยังได้บรรจุลงไว้ในบทยอดพระกัณฑ์ไตรปิฎกอันเป็นบทสวดมนต์ที่สำคัญมาแต่ครั้งโบราณอีกด้วย สันนิษฐานว่าแต่งโดยคณะพระอรหันต์ผู้ทรงฤทธิ์อภิญญาในคราวสังคายนาพระไตรปิฎกครั้งที่ ๓ สมัยพระเจ้าอโศกมหาราชแห่งอินเดีย)และมหาทิพยมนต์นี้ปรากฏในจัมเปยยชาดกด้วยครับ
www.pra-nakhon.com
